"ကိုယ္ခ်င္းလည္းမစာဘူး...သူတို႔တုန္းကေတာ့ ေနခ်င္သလိုေနျပီး...ငါတို႔က်မွ
ဟုိလိုမေနနဲ႕.... ဒီလိုမေနနဲ႕...
ဟိုလိုေလးလုပ္ၾကည့္ပါလား...ဒီလိုလုပ္တာမွားတယ္...ေတာ္ေတာ္ကို
ကိုယ္ခ်င္းမစာၾကတဲ့ လူၾကီးေတြပဲ.........."
"ဒီအရြယ္မွာ ရည္းစားမထားရဘူးေနာ္"......သူတို႔တုန္းကေတာ့
ထားခဲ့ၾကတယ္...ကၽြန္ေတာ္တို႔က်မွ
မထားနဲ႕တဲ့ဗ်ာ...."မပ်င္းၾကနဲ႕...ပ်င္းရင္ပညာမရဘူး..."...သူတို႔လည္း
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရြယ္တုန္းက ပ်င္းခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား...
"ပိုက္ဆံစုၾက...မျဖဳန္းၾကနဲ႕"... ေတာ္ေတာ္အေျပာေကာင္းတယ္...
သူတို႔ပိုက္ဆံမစုခဲ့ၾကလို႔...ေငြေတြကိုျဖဳန္းတီးခဲ့ၾကလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕
ဒီလိုေနေနၾကရတာမဟုတ္ဘူးလား...
"အရက္မေသာက္နဲ႕ ငါ့သား"...အေဖ့ပါးစပ္မွာ
အရက္န႔ံေတြနဲ႔...ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာျပီး ဆံုးမေနတယ္...
"ေဆးလိပ္ေသာက္တာမေကာင္းဘူး"....သူ႕အိတ္ေထာင္ထဲမွာ စီးကရက္ဘူးၾကီးနဲ႕
ေဆးလိပ္မေကာင္းေၾကာင္း
တရားလာျပီးေဟာေနတယ္...ရယ္စရာေကာင္းလိုက္တာ...လာလာခ်ည္ေသး...လူၾကီးေတြက
လူငယ္ေတြကို ဆံုးမၾကတယ္...လူငယ္ေတြရဲ႔ ရင္ထဲမွာ "ေစာဒက"ေတြ
အမ်ားၾကီးပဲ...လူၾကီးေတြရဲ႕ဆံုးမစကားကို တစ္ဖက္သက္
ေျပာတယ္လို႔ ျမင္ၾကတယ္...ကိုယ္ခ်င္းမစာဘူးလို႔လည္း
ခံစားၾကတယ္...သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့ျပီးမွ ငါတို႔အလွည့္မွာ လုပ္ခ်င္ရာ
လုပ္ခြင့္မေပးဘူး...မတရားဘူး...ဒီလိုလူငယ္ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးတဲ့
ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္
ေျပာျပပါရေစ...တစ္ခါတုန္းကေပါ့...တြင္းတစ္ခုရဲ႕ႏႈတ္ခမ္း၀မွာ
လူေတြ၀ိုင္းအံုျပီး တြင္းထဲကိုစိုက္ျပီး ၾကည့္ေနၾကတယ္..."ဟာ...တြင္းထဲမွ ာ
လက္လက္ လက္လက္နဲ႔... ေရႊေတြျဖစ္မယ္ကြ".....
"မဟုတ္ဘူး..ပတၱျမားခဲေတြေနမွာပါ"..."ငါကေတာ့ စိန္ေရာင္ေတြ
ေတာက္ေနတယ္ထင္တာပဲ"...."မဟုတ္ဘူးကြ ေရွးေဟာင္း
ေရႊေငြပစၥည္းေတြေနမွာ".....တြင္းႏႈတ္ခမ္း၀မွာ ၀ိုုင္းအံုျပီး
ၾကည့္ေနၾကတဲ့ လူေတြအားလံုးဟာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္
ေျပာေနၾကတယ္...အားလံုးဟာလည္း "ေလာဘ" မ်က္လံုးေတြနဲ႔ေပါ့....အဲဒီအခ်ိန္မွာ
လူတစ္ေယာက္က ေျပာေျပာဆိုဆို တြင္းထဲကို
ခုန္ဆင္းမယ္လုပ္တယ္..."ဟိတ္ေကာင္...မင္းမဆင္းနဲ႔ ငါအရင္ဆင္းမယ္
ငါအရင္ေရာက္တာကြ".."ဘယ္ရမလဲ...ဒီလိုဆိုရင္
ငါအရင္ဆင္းရမွာကြ"..."ဒီတြင္းေပါက္၀ကို
မင္းထက္ငါအရင္ေရာက္တာေလ"...ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ တြင္းထဲကို
"၀ုန္းကနဲ" ခုန္ဆင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္...တြင္းေအာက္ေျခကိုလည္းေရာက္ေရာ...လင္းလက္ေနတဲ့
အရာေတြဟာ ေရႊေတြလည္းမဟုတ္ဘူး...ပတၱျမားေတြလည္းမဟုတ္ဘူး...စိန္ေတြလည္းမဟုတ္ဘူး..."ေျမြေပြး"ေတြရဲ႔
"မ်က္လံုး"ေတြ အေရာင္ေတာက္ေနတာသာျဖစ္တယ္...တြင္းအေပၚကို
ေအာ္ျပီးေျပာလိုက္တယ္... "ဟိတ္ေကာင္ေတြ..ဆင္းမလာၾကနဲ႔ ေရႊေတြ စိန္ေတြ
မဟုတ္ဘူးကြ ...ေျမြေပြးေတြရဲ႔ မ်က္လံုးေတြ... အဲဒီအေရာင္ေတြကို ငါတို႔က
စိန္ ေတြထင္ေနတာ...တြင္းႏႈတ္ခမ္း၀က လူေတြက မယံုၾကဘူး...
ဒီေကာင္တစ္ေယာက္တည္း လိုခ်င္လို႔
လိမ္ေျပာတာပဲျဖစ္မယ္...ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ခုန္ခ်လိုက္တယ္...
"ဟုတ္တယ္ေဟ့...ဆင္းမလာၾကနဲ႔
..စိန္ေတြမဟုတ္ဘူး...ေျမြေပြးေတြရဲ႔မ်က္လံုးေတြကြ သူတို႔အေရာင္ေတြကို
ငါတို႔က ရတနာေတြလို႔ထင္ေနတာ..."တြင္းႏႈတ္ခမ္း၀က လူေတြအားလံုးဟာ
တြင္းထဲကလူေတြေျပာတဲ့စကားကို မယံုၾကဘူး...ဒီႏွစ္ေကာင္ အပိုင္စီးခ်င္လို႔
လိမ္ျပီးေတာ့ ေျပာတယ္လို႔ပဲထင္ေနၾကတယ္...ဒီလိုနဲ႔...
တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ခုန္ဆင္းလိုက္ၾကတာ...တြင္းႏႈတ္ခမ္း၀ကလူေတြအကုန္တြင္းထဲမွာ
ေသကုန္ၾကေတာ့တယ္...လူၾကီးဆိုတာ.....ေျမြေတြရဲ႔
အေရာင္ေတာက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြကို "စိန္" မွတ္ျပီး တြင္းအနက္ထဲကို
ခုန္ဆင္းခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြ...ဒါေၾကာင့္ ခုန္မဆင္းနဲ႔လို႔ေျပာတာ...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment